ЭНЭ ОДОР...

Маш олон хоног хумуусийг зовоосон тэнгэр оноодор л нэг асгарч байх шив дээ...Ойрд гадаа их ганихарсан яг л Зуунаас ч урт одор зохиолийн томор замийн зорлог дээр л одор шоногуй ийм байсан болов уу гэсэн бодол торуулмээр байлаа.

Хун ер ни яаж ч амидарсан, ямар ч ид шид бутээсэн байгалийн л аясаар амидарна гэдгээ мэддэг ч болоосой.

Байгалийг захирах юм шиг л аашлах юм аа...

Намайг бороо уяраадагсан. Гарч уздэг юм бил уу...

Ойрд миний сэтгэл юунд ч ходлохгуй болжээ. Унэхээр би гайхаж байна. Ургэлж л ямар нэгэн зуйлээр тунгалаг агаараар ч хоглогдон байдаг би... хаашаа явчваа.

Хаврийн анхний бороо

Хацар шургэхэд

Хачин их догдолном... гэж бичдэг тэр бусгуй.

Удшийн бурийд би

Бороонд норон алхана

Уунийг л би ургэлж хусэж байж гэж бичдэг догдолсон бусгуй...

Гэтэл оноодор бороо орж байхад хуйтнийг мэдэрч байна.

Гунигийг, цохорлийг, урам хугаралтийг, бас хуйтнийг...

Овлийн шоно огт танихгуй хуний инээмсэглэлийг олж харахсан гэж бичдэг тэр гэгээн ертонц...

Хаана байна...

Бух зуйл ийм л байх ёстой юм шиг, бух зуйл ийм л байсан юм шиг Хуйтэн царайлан сууна...
Босож цонх хошгоо хаагаад тэгээд бухнийг мартмаар...

Юуг мартах бас юуг санах... Тийм ээ, уунийг залхах гэдэг байх. Бух зуйлээс залхах.
Аз жаргалаас, бух л зуйлээс...

Би борооноос хуртэл залхлаа гэж уу... Аймшигтай санагдаж байна.

Юунд ч догдлохгуй байх н, юунд ч баярлахгуй байх н, юуг ч хусэхгyй байх н амидрал биш ээ...

Энэ бол олон хоног ганихарсан тэнгэр шиг...

Бороо орж байна. Харин Овс мэт чимээгyй гуниглах мини ЮУВ?